Interessante feiten over de sierlijke zeedieren
Vanwege hun bijna transparante lichaam lijken kwallen op buitenaardse wezens. Sommigen vinden het fascinerend, anderen weerzinwekkend. De meeste kwallen zijn ongevaarlijk voor de mens!
Alleen de Australische zeewesp en de Portugese kombuis zijn echt gevaarlijk. Dit laatste komt ook voor in het Middellandse Zeegebied, waarschuwingen moet u zeker serieus nemen en geen gesloten stranden betreden. Maar maak je geen zorgen: dit gebeurt zelden.
De transparante zeebewoners zijn fascinerend: er zijn meer dan 2.500 verschillende soorten verspreid over alle oceanen van de wereld. Ze bestaan al 670 miljoen jaar op deze planeet. Biologisch behoren ze tot de neteldieren en zijn onder andere verwant aan koralen. Hun tentakels zijn uitgerust met stekende cellen die scheuren wanneer ze worden aangeraakt voor verdediging en het vangen van prooien. Door middel van kleine injecties wordt het gif razendsnel in de huid gespoten. Dit proces is vergelijkbaar met het aanraken van een brandnetel.
Alle kwallensoorten bestaan voor 99% uit water. Ze verschillen in grootte, vorm, kleur en hun gevaar voor de mens.
De parapluvormige kwallen eten voornamelijk plankton. Ze hebben daarom geen sterk gif nodig, daarom is het aanraken van een paraplukwal niet gevaarlijk voor de mens. De huid kan echter jeuken of verbranden. De kubusvormige kwallen moet je vermijden, want die hebben vis op het menu. Daarom hebben ze sterker gif nodig om hun prooi te verdoven of te doden. Mensen merken dit ook als ze het aanraken.
Onze tip: Wrijf nooit over het getroffen gebied. Meer brandnetelcapsules barsten open. De geïrriteerde huid kun je het beste met zand bestrooien.
Kwallen hebben ook roofdieren. Vooral de minder giftige, plankton-etende exemplaren zijn een traktatie voor vissen en krabben. In China en Japan worden ze gedroogd, gebakken of in een salade gegeten.
Trouwens, kwallen hebben een bewonderenswaardig vermogen: ze kunnen beschadigde of afgescheurde lichaamsdelen recreëren. Zogenaamde supercellen maken dit mogelijk. Ze transformeren in nieuwe celtypen vanaf een embryonaal stadium.
Een wonder van de natuur!
