Geschiedenis & Politiek

Een snelle reis door de geschiedenis van het eiland

Cyprus kijkt terug op een bewogen geschiedenis: tijdens het 2e millennium voor Christus. delen van het eiland werden bewoond door de Myceners. Ze brachten de Griekse taal, hun cultuur en religie mee, evenals hun gebruiken en gewoonten, die al snel door de lokale bevolking werden overgenomen.

Na de Trojaanse oorlog stichtten oorlogshelden als Teukros, Praxandros en Agapenor steden en koninkrijken op het eiland. Door hen werd Cyprus bekend in de Griekse wereld van die tijd. Veel buurlanden waren geïnteresseerd in Cyprus vanwege de koperafzettingen, de bossen en de schoonheid van het eiland. Daarom werd Cyprus achtereenvolgens veroverd door Assyriërs, Egyptenaren en Perzen.

322 v.Chr Alexander de Grote bevrijdde het eiland van de Perzen. De Cypriotische koningen hadden hem geholpen in de oorlog in het Midden- en Verre Oosten. Na zijn dood kwam Ptolemaeus, een van de opvolgers van Alexander de Grote, naar het eiland. In 58 v. Chr. Cyprus werd een Romeinse provincie.

De apostelen Paulus en Varnavas bezochten Cyprus in het jaar 45. tijdens hun eerste zendingsreis. De toenmalige Romeinse gouverneur van Cyprus, Sergius Paulus, bekeerde zich tot het christendom. Cyprus was het eerste land ter wereld dat werd geregeerd door een christelijke gouverneur. Het eiland werd toen een Byzantijnse provincie en is sindsdien nauw verbonden met de Grieks-orthodoxe kerk.

Tijdens de 3e kruistocht in 1191 viel Cyprus in handen van Richard Leeuwenhart, koning van Engeland. Hij verkocht ze aan de Orde van de Tempeliers, wat leidde tot de opstand van de lokale bevolking. De Tempeliers gaven het eiland toen terug aan Richard. Hij ging toen op zoek naar een nieuwe koper en in 1192 werd Cyprus verkocht aan Guy de Lusignan.

Het Franse tijdperk begon met Guy de Lusignan en duurde tot 1489, toen Cyprus een provincie van Venetië werd via de laatste Franse koningin, Katharina Cornaro. Na de dood van haar man moest ze haar rechten op het eiland overdragen aan de Republiek Venetië. Het Venetiaanse tijdperk duurde tot 1571 toen de Ottomanen het eiland veroverden. Het bleef onder Ottomaanse heerschappij tot 1878.

De expansiepolitiek van het tsaristische Rusland zorgde ervoor dat het Ottomaanse Rijk Cyprus in 1878 aan de Engelsen verhuurde, die op hun beurt de Ottomanen verzekerden van steun bij een aanval door Rusland. In 1925 verklaarde Engeland Cyprus tot kroonkolonie en verloor Turkije alle rechten op het eiland met het Verdrag van Lausanne (1923).

Na de bevrijdingsstrijd van de Grieks-Cyprioten van 1955 tot 1959, werd het eiland in 1960 onafhankelijk. Met de Verdragen van Zürich en Londen, die Griekenland en Turkije ondertekenden, werd Cyprus een onafhankelijke republiek.

Het eiland is sinds 1960 een onafhankelijke republiek, lid van de Verenigde Naties en het Britse Gemenebest. Het heeft een democratische grondwet met bijzondere nadruk op het presidentiële principe. De president, die tevens voorzitter is van de ministerraad, wordt rechtstreeks door de bevolking gekozen voor een termijn van vijf jaar. Zo ook het parlement, in wiens handen de wetgeving ligt.

Aartsbisschop Makarios III. werd verkozen tot de eerste president van Cyprus. Na de onafhankelijkheid waren er in 1963 voor het eerst rellen tussen Grieks en Turks-Cyprioten, die acht maanden duurden. Deze opstand was het gevolg van een grondwetswijziging die niet werd erkend door de Turks-Cyprioten. Dit was voor de VN aanleiding om vredeshandhavers naar Cyprus te sturen. 1974 - na de militaire coup door de kolonels tegen Makarios om het eiland tegen zijn wil af te staan ​​aan Griekenland - moest Makarios voor zes maanden naar het buitenland vluchten. Tijdens deze crisis stuurde Turkije een leger van 40.000 man en bezette het noorden (een derde) van het eiland. Sindsdien is Cyprus verdeeld, ondanks herhaalde pogingen tot eenwording.

Na vele jaren van stagnatie in de betrekkingen tussen beide partijen, werden eind jaren negentig de eerste diplomatieke toenadering gezocht. In april 90 opende de lokale president Raouf Denktasch verrassend de grens, sindsdien mogen de Grieks-Cypriotische inwoners het door Turkije bezette deel bezoeken.

De laatste onderhandelingen in Zwitserland eind maart 2004 hebben niet geleid tot de gezochte minnelijke oplossing. Het doel van de onderhandelingen was de toetreding van een herenigd Cyprus tot de Europese Unie in het kader van de uitbreiding van de EU naar het oosten, dat wil zeggen met inbegrip van het noordelijke deel, op 1 mei 2004, na 30 jaar verdeeldheid.

Onder leiding van de VN en Kofi Annans is het oplossingsplan meermaals herzien. Het voorzag in een confederatie van beide delen naar Zwitsers model, maar met veel beperkingen voor de Grieks-Cyprioten.

Ze zouden dus slechts een beperkt recht moeten krijgen om terug te keren en land te kopen in het door Turkije gedomineerde noorden, dus in tegenstelling tot de fundamentele vrijheden van de interne markt na toetreding tot de EU. Het belangrijkste punt van kritiek op het Annan-plan was de resterende stationering van Turkse soldaten op toekomstig gemeenschapsgebied.

Het plan mislukte in een referendum op 24 april 2004: het Griekse deel van het eiland verwierp het plan met een grote meerderheid, slechts een kwart stemde voor. Aan Griekse kant waren 480.000 kiezers stemgerechtigd. In het Turkse deel stemde een tweederde meerderheid voor het plan. Ongeveer 150.000 mensen mochten stemmen.

Een meerderheid in beide delen van het land zou nodig zijn geweest om het plan te realiseren. Als de stemming mislukt, zal de EU-wetgeving alleen van toepassing zijn in het Griekse deel van Cyprus. Dit had grote economische en politieke gevolgen voor het Turkse deel van het eiland.

De laatste tijd is er weer beweging in de gespannen relatie tussen de twee delen van het eiland. Begin 2008, toen de Lokmaci-barricade werd afgebroken - een symbool van afscheiding sinds 1967 - werd aan Turkse zijde een teken van goede wil geplaatst. Kort daarna verwijderde ook de Griekse zijde de barricade.

In maart 2008 bereikten de leiders van de Grieks- en Turkssprekende etnische groepen overeenstemming over onderhandelingen om de twee delen van het eiland te herenigen.

Op het breedste punt van noord naar zuid meet het eiland 96 km en op het langste van oost naar west 224 km. Cyprus heeft in totaal ongeveer 1.045.000 inwoners: ongeveer 780.000 in het Griekse en ongeveer 265.000 in het Turkse deel. Ongeveer 80% van hen zijn Grieks-Cyprioten, 18% Turks-Cyprioten en 2% anderen zoals Armeniërs, Maronieten en Engelsen.

De goden van Olympus

 halfgoden